Wat een bijzonder mooi bezoek was dat. Een mooie kerk, een vriendelijke meneer die alles rustig
uitlegde en die alle vragen probeerde te beantwoorden van een aandachtige groep kinderen.
De meneer gaf ook eerlijk aan dat niet op alle vragen antwoorden te geven waren. Een aantal
kinderen mocht een kaars opsteken en iedereen kon op dat moment even denken aan iemand
die ze misten. En dat daar soms wat tranen bij kwamen, dat was prima..
Op de vraag van de kinderen of ze mochten bidden, keek de meneer verrast en verbaasd.
Die vraag had hij nog niet eerder gehad. Maar natuurlijk mocht dat. Dus op het einde van het
bezoek nam bijna iedereen plaats op de banken. Juf had aangegeven dat je niet hoefde te bidden,
dat je ook even gewoon rustig mocht zitten of mediteren (net als we weleens in de klas doen).
Wat een mooie sfeer ontstond er toen. Zo mooi dat juf geen foto durfde te nemen. Later wel,
toen ze vroeg of de kinderen nog even wilden poseren :-) En Jelle (papa Sunke), dank voor
het meelopen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten